Στο σημερινό άρθρο θα δούμε ορισμένες λεπτομέρειες σχετικές με την Art Decο εποχή στο κόσμημα. Η εποχή που σήμερα γνωρίζουμε ως «Art Deco» έλαβε την ονομασία της από την Έκθεση «Exposition International des Arts Décoratifs et Industriels Modernes». Η συγκεκριμένη πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το 1925 και ήταν σε μεγάλο βαθμό αφιερωμένη στις τέχνες του κοσμήματος.
Art Deco και στυλ κοσμημάτων
Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια σύνδεσης της βιομηχανίας με την τέχνη, και το στυλ των κοσμημάτων γίνεται γεωμετρικό και γραμμικό με γωνίες και αυστηρές γραμμές. Συνεπώς παρατηρείται απομάκρυνση από τον υπερβάλλοντα στολισμό και έμφαση στην γεωμετρική ουσία των αντικειμένων, με ξεκάθαρη πορεία προς τον μοντερνισμό.
Οι γυναίκες κερδίζουν επιτέλους το δικαίωμα ψήφου το 1920. Το στυλ τους αλλάζει, κόβουν τα μακριά μαλλιά τους και απελευθερώνονται. Όμως ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν που μεταμόρφωσε ριζικά την γυναικεία μόδα. Οι άνδρες απουσίαζαν και οι γυναίκες ανέλαβαν πολλαπλούς ρόλους που τις ανάγκασαν να εγκαταλείψουν τους κορσέδες τους και να κοντύνουν το μήκος των ρούχων τους. Αυτά είναι πια απλά και κομψά με ίσιες γραμμές, και φυσικά η νέα εμφάνιση απαιτεί και νέο στυλ στα κοσμήματα. Οι μοντέρνες γυναίκες συμμετείχαν συχνά σε αθλητικές δραστηριότητες όπως γκολφ, τένις και yachting, οργάνωναν ψυχαγωγικές βραδιές με χορό και κοκτέιλ, κάπνιζαν, φορούσαν μακιγιάζ και οδηγούσαν.
Το στυλ των κοσμημάτων ήταν βασισμένο σε γεωμετρικά μοτίβα και έντονες χρωματικές αντιθέσεις, όπως άσπρο/μαύρο, ή άσπρο/κόκκινο, πράσινο ή μπλε. Επίσης μοτίβα που υποδηλώνουν ταχύτητα όπως βέλη και πάνθηρες χρησιμοποιούνται συχνά. Παρατηρείται ο συνδυασμός από λευκά μέταλλα και διαμάντια δεμένα μαζί με σκαλιστό μαύρο όνυχα, ζαφείρια, ρουμπίνια και σμαράγδια. Ο κόσμος τώρα βλέπει μια ευκαιρία επένδυσης των χρημάτων σε χρυσό και πολύτιμους λίθους στην μορφή κοσμημάτων, καθώς ακόμη οι οικονομία δεν είναι σταθερή αν και τα χρήματα ρέουν πια ελεύθερα σε σχέση με την διάρκεια του πολέμου ή και πριν από τον πόλεμο. Την εποχή αυτή αναπτύσσονται και fancy κοπές στα διαμάντια οπότε βλέπουμε την αυστηρή γεωμετρία και στα νέα σχήματα των διαμαντιών, καθώς και τον συνδυασμό από κοράλλια με πολύτιμους λίθους, άχρωμους χαλαζίες με διαμάντια και μαύρο όνυχα, αχάτες, κεχριμπάρι και τυρκουάζ συνδυασμένα με στόχο την χρωματική ένταση.
Οι πηγές επιρροής των κοσμημάτων
Το 1922 ανακαλύπτεται ο τάφος του Τουταγχαμών και πολλοί συναρπαστικοί Αιγυπτιακοί θησαυροί. Τα σχέδια των κοσμημάτων σαφώς και επηρεάζονται από αυτές τις ανακαλύψεις και βλέπουμε μια αναβίωση του Αιγυπτιακού στυλ αλλά και των χρωμάτων, και την χρήση υλικών όπως λάπις λάζουλι, τυρκουάζ, καρνεόλιο, και σμάλτο. Παράλληλα, γλύπτες συνεργάζονται με κοσμηματοποιούς και με μια επιρροή από την Ινδία βλέπουμε σημαντικούς σκαλισμένους πολύτιμους λίθους σε σχήμα λουλουδιών, φρούτων ή φύλλων να πλαισιώνονται από διαμάντια στα κοσμήματα. Μοτίβα αντλούνται και από την Ισλαμική τέχνη με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κοσμήματα με arabesque λογική που αποδίδονται πολυτελώς με σμαράγδια, ρουμπίνια, ζαφείρια, νεφρίτη και λάπις λάζουλι.
Οι τεχνικές της καλλιέργειας μαργαριταριών σε φάρμες οστράκων τελειοποιήθηκαν και τα μακριά μαργαριταρένια περιδέραια έγιναν σήμα κατατεθέν της εποχής. Σημαντική καινοτομία της περιόδου είναι και το “serti invisible”. Αυτό αποτελεί μια τεχνική δεσίματος πολύτιμων λίθων χωρίς να φαίνεται καθόλου το μέταλλο που συγκρατεί τους λίθους, δημιουργώντας μεγάλες επιφάνειες πλήρως καλυμμένες από διαμάντια, ρουμπίνια ή ζαφείρια στα άκρως εντυπωσιακά κοσμήματα.
Η δεκαετία του 1930 χαρακτηρίζεται από μεγάλα κοσμήματα, εντυπωσιακές καρφίτσες, ογκώδη σκουλαρίκια και φαρδιά βραχιόλια γεμάτα διαμάντια. Τα πολυμορφικά κοσμήματα ήταν χαρακτηριστικό της εποχής όπως σκουλαρίκια με ένθετα που μπορούσαν να αφαιρεθούν ανάλογα με την περίσταση, καρφίτσες που χωριζόταν και μετατρεπόταν σε δύο ή περισσότερα κλιπ ρούχων και περιδέραια που φοριούνται και σαν βραχιόλια.
